Eric Desart |
Geplaatst: Vr Okt 07, 2011 1:36 am Onderwerp: |
|
Ik heb de reacties ook gelezen, en ik vind die LlamaLord leuker om te lezen dan die AxelFonze. Die doet mij te graag slim.
Ik zou mij best kunnen voorstellen dat men experimenteert met een toon van 16 tot 18 kHz, die voor het grootste gedeelte van de kijkers of onhoorbaar en/of gemaskeerd wordt door de rest van het spectrum, waardoor hem dat normaal niet opvalt.
En dat zo'n toon wel zo'n honds aandacht trekt.
Al werkt dat niet voor alle TV's, en kan je gaan discussiëren over juiste frequenties, als je het overgrote deel van de doelgroep bereikt, en een aantal iets merken maar zonder echt gehinderd te zijn, en mogelijk niet eens, of amper door hebben wat nu eigenlijk van waar kwam .....
Tenslotte met geuren, kleuren en subliminale perceptie http://en.wikipedia.org/wiki/Subliminal_stimuli probeert men ook maar succes van beïnvloeding te verhogen, zonder te mikken naar onfeilbare methodes.
Ik kan mij voorstellen (zonder te weten) dat men hiermee probeert te spelen. Het gaat er niet om dat het echt volslagen onhoorbaar is voor Jan en alleman, zolang het maar geen bewuste en/of hinderlijke waarneming is. Om een honds aandacht te trekken heb je vermoedelijk lagere niveaus nodig en relatief korte periodes vergeleken met bijv. een mosquito, die bedoeld is om langdurig te hinderen op niveaus nodig voor hangjongeren.
Dus als je in die bovengrens van TV geluid experimenteert lijken die juiste discussies over exacte frequenties ondergeschikt en een kwestie van wat zoeken en spelen om dit te optimaliseren, en dat het hier over statistiek gaat en geen 100% succesratio.
Ik denk dat er nogal wat mensen zijn die hun huisdieren instinctief menselijke reacties toeschrijven en stimuli door zo'n geluid aanvoelen als zin of interesse in het product.
|
|